Parmak Kadar Vakit, Sonsuz Gibi Anı

Cahid İSMAYİLOĞLU

Düşünmek çok zor
Seni karanlığa gömmek.
Unutmaya terketmek.
Her şey kilitlenmiş ona,
Bugün, yarın…
Parmak kadar vakit, sonsuz gibi anı.

Yaşamadım,
Yaşamadımsa, yaşamıyorum,
Sensiz bir dünyaya bakan gözlerimle
Bakıyorum herşeye…
Yüreğimde kalan bir şey var sadece
Parmak kadar vakit, sonsuz gibi anı.

Başka şehirde, başka sabahta,
Başka akşamlarda.
Seni düşünmek de başka olacak
Ama başka olmayan bir şey kalacak
Parmak kadar vakit, sonsuz gibi anı.

Artık yalnızlığı çok seviyorum
Kuytular meskenim oldu.
Ağlamak istemiyorum
Sebebi düşündüğüm,
Parmak kadar vakit, sonsuz gibi anı.

Ruhumla bedenimin savaştığını hissediyorum
Hep yenilen ve yenen bir şeyler var
Ama düşüncelerimde hareketsiz kalan bir şey o
Parmak kadar vakit, sonsuz gibi anı.

Çok üzülmem yersiz,
Ama üzülmemem bir işkence
Zaten ne yapıyorum bilmiyorum.
Bilmediğim bir şey daha var
Parmak kadar vakit, sonsuz gibi anı.

Bu bir şiir mi?
Yarım kalmış, yaşanmamış birşeylerin itirafları mı?
Hani ölçüyorum ya,
Şaşırıyorum, küçük bir şeyin bu kadar ağır çekmesine
Ama haklıyım, doğru ölçmüşüm
Parmak kadar vakit, ama sonsuz gibi anı.